Anne Muller coacht menners met pijnklachten - Paardenwaarden

‘Super om te zien dat hij de paarden op het buitenleidsel heeft zitten en niet aan het trekken is met zijn binnenleidsel. Allebei zijn zitbeenderen maken contact met de bok en hij laat zijn eigen lichaam ‘buitenlangs’ denken en niet binnendoor. Een behoud voor je lichaam en zoveel beter voor het paard’, aldus Anne.

Verwachtingsvol zetten de deelnemers koers naar de theorie-ruimte, waar Anne eerlijk bekent dat ze het de avond daarvoor even Spaans benauwd kreeg. ‘In hoeverre laten menners zich vergelijken met ruiters? Ach, weet je wat het is? Zitten moeten we allemaal goed en daar gaan we keihard aan werken.’

Anne vertelt over haar verleden, haar vroegere baan (acupressuur) en vooral over het praktisch nut van NLP. ‘Neuro linguïstisch programmeren gaat erover dat je leert wat je nu eigenlijk met je taal aan het zeggen bent en hoe je moeilijke dingen makkelijk kunt uitleggen. Het leert je de draad van elk verhaal en de wel of niet logica ervan te ontdekken.' Anne zag manegeleerlingen worstelen met het begrip ‘recht zitten. 'Hoe moesten ze dat in vredesnaam oefenen als ze niet eens wisten hoe ‘recht zitten’ voelde? Naar aanleiding daarvan ben ik begonnen een eigen methodiek te ontwikkelen en heb me gespecialiseerd in het simpel uitleggen van de biomechanica van de houding en beweging, vooralsnog specifiek voor ruiters. Tja, en nu sta ik hier dus voor menners.’

Hoe goed de aanleuning is hangt af van jouw vermogen om met je romp te kunnen luisteren en registreren wat er nu eigenlijk aan de hand is. Zet jij je romp achterover en je spant je buikspieren, dan valt een deel van dat luisteren en registreren weg. Je spieren zijn immers iets anders aan het doen en kunnen dus niet die kleine beweginkjes opvangen. Zet jij je romp voorover, dan span je je rugspieren. Zelfde verhaal. Je skelet is er om je te dragen, hoe je je wervelkolom precies ‘stapelt’ en je hoofd op je schouders zet heeft invloed op de kwaliteit van je beweging.'

'De clou zit hem in de kwaliteit waarmee jij met je armen in staat bent om mee te bewegen. Laat je elleboog afhangen als een enorme oorbel. Nu kun je vanuit je schoudergewricht met die arm ‘nageven’. Mee in de beweging van de mond gaan is namelijk niet iets wat je doet, het is iets waarvan je toestaat dat het je overkomt. Met je hand moet je kunnen geven, nemen en stil zijn. Jij kunt nemen, maar niet geven of stil zijn. Als je meegaat in de beweging van de mond ligt je schouderblad lekker los in je rug. Vraag ik jou nu tegelijk rechtop te zitten, schouders naar achter en borst vooruit, buik in, dan heb je over een half uur pijn. Niet doen dus. Opdrachten die pijn doen moet je gewoon niet opvolgen. Ontspanning is voor jouw houding nu belangrijker dan een modelplaatje ‘kaarsrecht’.'

Wedstrijd- en recreatiemenner Arie Dibbits heeft klachten van een andere orde. 'Als ik lekker actief aan het draven ben in bijvoorbeeld de dressuurproef blijf ik redelijk makkelijk rechtop, maar tijdens een ontspannen buitenrit word ik in mijn rug al gauw zo moe dat ik in overal last krijg en op laatst niet meer weet hoe ik moet zitten. Ten tweede laat ik heel moeilijk los. Ik ben gauw overal gespannen. Verder is mijn rechter elleboog in de winter van vorig jaar erg gaan opspelen.' Anne lacht: 'Als jij van jezelf al moeilijk stil kan zitten dan is het extra lastig om drie uur lang in een min of meer passieve houding op die bok te zitten. Ik ken een motorrijder die op de lange afstanden precies datzelfde probleem had. Die heb ik geleerd heel zachtjes te knikkebollen onderweg. Iets dergelijks ga ik jou straks ook leren. Wat ik verder aan jou zie is dat je links gericht bent. Jouw houding is authentiek, dat ben jij. Maar als je daar last van krijgt is er maar één iemand die dat kan oplossen en dat ben je zelf. 

'Bewegingsgewaarwording' is het sleutelwoord. Nagenoeg iedereen in de westerse wereld heeft moeite met ontspannen. Als ik zeg: ontspan eens in je rug, ga je vaak iets doen, bewegen. Om te bewegen span je spieren, uiteindelijk ben je nog niet ontspannen. Door niets te doen en te denken aan beweging in bijvoorbeeld je wervelkolom en nek kom je ook in een kwalitatief andere houding en ga je ontspannen. Dat moet jouw truc gaan worden.'

Anne is maar matig tevreden. Ze overhandigt haar I-pod aan groom Janneke. 'Jouw moeder maakt van zichzelf zo'n stil plaatje dat de spanning erin blijft zitten. Fransje, we gaan je blootstellen aan een muziekje waar je niet stil bij kunt blijven zitten.

Muziek waar je van gaat lachen, zodat je je handen durft te geven. Je hebt alleen het gewicht van de leidsels in je handen. De leidsels zijn namelijk niet dat waarmee je je paard vasthoudt. Feitelijk houden jullie menners helemaal niks vast!' Fransje zit swingend op de bok. Anne lacht en springt bij haar achterop. 'Wat een leuk spelletje is dit. Met menners kun je gewoon meerijden en doorgaan met aanwijzingen geven. Kom maar eens met je onderrug naar mijn hand me toe.

Daaaar! Nu ontspan je en dat doet zichtbaar iets met de ‘doorlaatbaarheid’ van je paard. Leuk he? Hier van boven kun je heel goed zien hoe die rugspier aan het functioneren is. Langzaamaan zie je die bil helemaal blubber worden en ga je ook lendenmobiliteit zien. Prachtig! Mensen, kijk Fransje eens ontspannen en lachen! Hoezo saai, houding en zit?'