Recreatief mennen rondom Hezingen - Paardenwaarden

Sommige kuilen en heuvels die je in deze omgeving ziet, zijn niet aan de ijstijd toe te schrijven maar het resultaat van menselijke activiteiten. 'Deze diepe kuil was marke grond. De marke was onverdeeld grondgebied, zeg maar gezamenlijk eigendom van de boeren in de buurschap. Er zat mooi geel zand in. Omdat iedereen dat eruit haalde, is het een kuil geworden. Inwoners van Hezingen houden er jaarlijks een midzomernachtfeest. Niks magisch, hoor. Er komt een oude muziektent in de kuil te staan en iedereen brengt hapjes en drankjes mee. Oergezellig, maar alleen toegankelijk voor de buurtschap.' Een eindje verderop een geïsoleerd liggende verhoging die een grafheuvel blijkt te zijn, afkomstig uit het Neolithicum en/of de Bronstijd. Het mooiste stuk van het bos, een heideveld met jeneverbes bomen, mag dan geen openbaar toegankelijk gebied zijn, er valt hier zoveel te ontdekken dat het niet uitmaakt. 'Je kunt ook aanbellen en aan de bewoonster vragen of je even een kijkje mag nemen', adviseert Harry. 'Vandaag maar niet.' Eenmaal uit het bos laat Harry Thirza een stukje draven langs weilanden waar het vee al vredig staat te grazen en velden vol frisgroene winterrogge, die als groenbemesting dient. Even later draait hij een lommerrijk klinkerpad op. Het is de toegangsweg naar hoeve Springendal, startpunt van één van de routes. 'Tijd voor een bak koffie.'

Hoeve Springendal, ooit een van de boerenbedrijven in het gelijknamige bronnengebied, is sinds dertig jaar een vakantiepark dat vooral rustzoekers trekt. Nog steeds heeft het de uitstraling van een boerenerf, met schapen, geiten, pony's, ganzen, pauwen, kippen, Vlaamse reuzen, zwanen, varkens, Schotse Hooglanders en trekpaarden als erfbewoners. De appartementen zijn ondergebracht in de boerderij zelf, de drie bungalows liggen elk in een eigen bosperceel en zelfs de campers en caravans worden aan het oog onttrokken door hagen. De gasten zelf hebben vrij uitzicht op het ongerepte beekdal met kwelvijvers, kabbelende beekjes en houtwallen. Een stukje puur natuurlijk Twente om je vingers bij af te likken. Ruiters en menners zijn er ook welkom met hun paarden, die in de wei of op stal kunnen overnachten. 

We zetten koers naar het dal van de Mosbeek. Hier liggen twee gerestaureerde watermolens. In de Watermolen van Bels werd ooit papier, cichorei, koren en brood geproduceerd. Het voormalige los hoes waar het vee en de paarden stonden is nu een restaurant en het molengedeelte is ingericht als informatie centrum. De Watermolen van Frans heeft een soortgelijke gedaanteverwisseling ondergaan en fungeert daarnaast als expositie-ruimte, bezoekerscentrum en uitvalsbasis voor excursies en struintochten door de omgeving.