bijdrage Erik Eshuis, horsedidakt. www.eshuiserik.nl - Paardenwaarden

Als jong paard heb ik hem zelf betuigd en hij dacht met me mee. Jong en eigenlijk onervaren als hij was, groeide hij uit tot een paard met massa en een geweldige halshouding. Uitgesproken tuigpaardgangen had hij niet maar Zorro ontpopte zich als een goed menpaard. Toen ik hem pas betuigd had kwam wijlen Theo Weusthof bij mij op stal en sprak in onvervalst Twents zijn woorden uit over Zorro: 'Wat heb ie doar ’n onwies mooi peerd'. Zeker was ik trots want hij wou geweldig werken en liet geen vracht staan. Ooit heb ik Zorro goed kunnen verkopen aan een handelaar die 4 zwartblessen moest hebben voor Engeland; hij had er drie en ik had kennelijk de vierde.

Gelukkig ken ik veel mensen en wist inmiddels dat er een nieuw goedje op de markt was dat zoals later bleek de naam 'Tildren' te dragen. Een kennis van me, die goed bekend was met dit middel, liet het er via een infuus in één keer inlopen (i.p.v. de voorgeschreven hoeveelheid, verdeeld over een aantal keren). Resultaat na 2 maand rust: een significante verbetering. Na voorzichtig weer gebruiken en één jaar aangepast hoefbeslag heeft Zorro tot op de dag van zijn overlijden nooit weer gekreupeld. Lang leve de veterinaire wetenschap!

Dat is op een gegeven moment het enige en eerlijkste wat je nog kunt doen voor je kameraad. Als er een paardenhemel bestaat hoop ik dat hij daar nu mag genieten van de 'grazige weiden'. Zorro stond, net als zijn oud spangenoot Kidon, symbool voor al die onbekende paarden die de mensheid zoveel vreugde schenken.