Het leven is als een dressuurproef: Binnenkomen bij 'A', groeten op 'X' en dan gaat het leven beginnen met de vraag: blijf ik wel binnen de hekjes, loop ik voldoende aan de teugel, heb ik wel genoeg drang naar voren, vertoon ik geen verzet en sla ik niet over de strengen?
En dat alles onder toeziend oog van de jury in de vorm van familie, vrienden en buren die zonder dat je het vaak weet een heel 'rapport' over je weten op te stellen en het dan ook nog vaak achter je rug om in een onvoldoende cijfer weten uit te drukken. Het zal mij eerlijk gezegd een worst wezen wat iedereen van mijn dressuurproef van het leven vindt als die 'ringmeester' hierboven mij maar wel gewoon mijn proef laat uitrijden en me niet vroegtijdig vraagt de ring te verlaten.