Reukvermogen - Paardenwaarden

Hoofdmenu:

Reukvermogen

Educatie

Net als bij ons is de neus het reukorgaan van het paard. We blijven in herhaling vallen, maar het is niet anders: de paardenneus is een uiterst gevoelig ‘bio-apparaat’ dat het in onze mensenwereld zwaar te verduren heeft. Niet alleen vanwege de geur van chemische parfum, aftershave, shampoo, dagcrème, bodylotion en ontsmettings-middelen, maar ook vanwege onze gewoonte om paarden ‘binnensstals’ in boxen te houden, waar de geur van hun eigen mest en urine blijft hangen, hoe goed we ook ventileren en stallen uitmesten.

De neusgaten van het paard staan behoorlijk ver uit elkaar, wat ‘stereo-ruiken’ mogelijk maakt. Ze zijn ook heel flexibel. In rust zien de neusgaten eruit als halve maantjes, bij opwinding (een stukje lichaamstaal dat zich gemakkelijk laat lezen) of inspanning zijn ze rond, om meer zuurstof te kunnen opnemen. Zintuigcellen in de trilhaartjes van het neusslijmvlies bepalen wat voor een geur er naar binnenkomt en seinen dit door aan het centrale zenuwstelsel dat een databank heeft waarin ‘gezond’, ‘smakelijk’, ‘giftig’, ‘opwindend’, ‘gevaarlijk’ et cetera staan opgetekend. Bij een ‘gevaargeurtje’ krijgt het paard het signaal ‘wegwezen’. Zo werkt het. Maar het werkt nog perfecter dan we ons realiseren. Paarden kunnen ook ruiken of een ander paard gezond is.

Heb jij iets onder de leden, ben je bang of menstrueer je dan weet je paard precies hoe de vlag erbij hangt. Als je paard heel lang en aandachtig aan een bepaald lichaamsdeel blijft ruiken, is daar wellicht iets mee aan de hand. Doe er je voordeel mee.

Hieronder zie je een hengst heel lang aan iemands rubberen laars ruiken, waarbij hij niet alleen zijn neus maar ook zijn hoeven en lippen inzet. Wat zou er in zijn paardenbrein omgaan? Nou, niets, want paarden denken niet op de mensenmanier. Hij probeert het onbekende voorwerp te identificeren. Het ruikt naar levend wezen (de voeten van de bezitter), heeft een vreemde structuur en beweegt niet uit zichzelf. Eetbaar is het ook niet, wel boeiend.

film

Gehoor, zicht en reuk werken bij een paard nauw met elkaar samen en geven het op die manier een zo compleet mogelijk beeld van zijn omgeving. Een paard is net als een olifant: een eenmaal opgesnoven luchtje ligt voor altijd verankerd in zijn databank.

Het grote voordeel van geuren opsnuiven is dat je het als vluchtdier paard vanaf een afstandje kunt doen. Je hoeft het te besnuiven object niet perse aan te raken. Om die reden is het goed om vreemde paarden altijd eerst uitgebreid aan je te laten ruiken, voordat je ze aanraakt. En wil een paard even niets van je weten dan kun je je afvragen of je op dat moment wel stevig genoeg in je schoenen staat om actief iets met het paard te gaan ondernemen...

Kieskeurig

Observeer je ademhaling maar eens. Grote kans dat die niet lekker in je buik zit, maar hoger. Dit duidt op onrust of een vorm van stress. Wil je toch met je paard samenzijn, ga dan laag ademen en zucht een paar keer heel diep. Grote kans dat je daarmee de interesse van het paard zult wekken. ‘Aha, tot rust gekomen? Dan ben je beter gezelschap dan daarnet.’ Zo kieskeurig zijn paarden en terecht.