Alles draait om balans - Paardenwaarden

Hoofdmenu:

Alles draait om balans

Wow Momenten > PAARDENVOLK MET VISIE

Er zijn tal van bijzondere leermeesters. Bijzonder in die zin dat ze niet alleen met paarden werken en 'meesters' zijn in hun eigen vakgebieden. Ze zijn een stapje verder gegaan, hebben zich verdiept in de belevingswereld van het paard en hebben daardoor een heel andere kijk op de paardenhouderij gekregen. Neem kennis van hun inzichten en doe er je voordeel mee. Maak kennis met Anne Muller.

Anne Muller is met recht een 'bijzonder' paarden-mens, in die zin dat ze zich een beetje als een paard gedraagt. Ongeremd, rechtdoorzee, leergierig en sociaal. Geen wonder dus, dat ze al op jonge leeftijd prima met paarden door de bocht kon. Op de manege zette ze haar eerste Penny meisje stapjes.

Tegenwoordig heeft ze haar eigen manege: Akasha, een 'anders dan anders' rijschool, waar de nadruk ligt op houding en zit. Ondanks haar afwijkende vorm heeft deze rijschool alle officiële papieren in huis (lidmaatschap FNRS, Veiligheidscertificaat voor veilig paardrijden e.d.) Dat ‘anders’ zijn heeft natuurlijk een achtergrond. In haar vormingsjaren is Anne de spil van een facilitair centrum in Rotterdam. Een team van therapeuten houdt zich hier bezig met o.a. fysiotherapie, haptonomie, de methode Feldenkrais, Mensendieck oefentherapie, Caesartherapie, Alexandertechniek en Neuro Linguïstisch Programmeren.

Robot-achtige uitstraling

Nieuwsgierig als ze is, verdiept Anne zich in al deze vakgebieden en krijgt op die manier toegang tot waardevolle bronnen van kennis. Als het centrum door omstandigheden een ander onkomen moet zoeken, verhuist Anne niet mee. Ze is toe aan een nieuwe uitdaging, die zich al snel voordoet. Anne krijgt het aanbod een manegebedrijf over te nemen. Ze gaat erop in, om tot de ontdekking te komen dat haar manegepaarden zich meer als zombies gedragen dan als paarden. Vitaliteit en levenslust zijn ver te zoeken. Trieste berusting en doffe ogen geven de paarden een robot-achtige uitstraling.

Interactie

Anne besluit haar paarden te gaan inzetten voor communicatie-trainingen. ‘Paarden zijn namelijk glasheldere spiegels die je keihard confronteren met je eigen gedrag. Ze zijn niet in staat om te liegen. Ze presenteren zich precies zoals ze zijn.’ Het bijbaantje als trainer doet wonderen met de afge-stompte manegepaarden.

Tijdens de communicatie-trainingen worden ze niet gecorrigeerd maar juist gestimuleerd om duidelijke signalen van onvrede of ongenoegen af te geven. Echte interactie en samen-werking, daar draait het om.

Glimmende ogen

Hun ogen gaan weer glimmen, hun vitaliteit keert terug. Dit ontgaat Anne niet, zoals het haar ook niet ontgaat dat diezelfde blije paarden op slag in zombies veranderen zodra ze weer in de manegelessen meedraaien.

Wow!

Anne besluit het roer helemaal om te gooien. ‘Als paarden ongelukkig worden van ruiters op hun rug en de manier waarop deze ruiters met hen communiceren, zijn daar lessen te leren. Een andere keuze is er niet, want helemaal maar stoppen met paardrijden zou de doodsteek voor deze diersoort zijn.’

Centered Riding

Anne verdiept zich in Centered Riding, ontwikkeld door Sally Swift. Wat blijkt? Sally gebruikt technieken gebaseerd op vakgebieden die ook Anne niet onbekend zijn, aangevuld met Oosterse ademhalingstechnieken en technieken uit Oosterse sporten. Bekend terrein. Anne past de technieken toe op de rijkunst en doet de ene na de andere ontdekking. ‘Door uit te ademen kan ik mijn paard langzamer laten gaan zonder iets met de teugels te doen. Wow!’

Tandwielen

Anne gaat op een andere manier lesgeven. Al pionierend ontwikkelt ze de methode die ze nu hanteert en doceert. ‘In het begin gebruikte ik de waterpas als feedback’, lacht ze. ‘Je laat iemand op het paard zitten en laat letterlijk met de waterpas en een loodlijn zien wat nu echt recht is. Later ben ik dat de streepjescode gaan noemen.’ De resultaten vallen aanvankelijk tegen. Anne ziet haar leerlingen verkrampen in een soort ‘stijve plank’ houding. Al dat nadenken over de juiste houding blijkt contra-productief te werken. ‘Je wilt te leerlingen gevoel voor beweging bijbrengen, maar hoe?' Anne zet een boom op met een bevriende paardenschilderes.

Bewegingsgewaarwording

‘ Jij weet hoe je een beweging in beeld vangt. Hoe zie je nu of iets klopt of niet klopt?’ Al filosoferend komen de vriendinnen op de omschrijving ‘tandwielen’. ‘Dat laat zich visualiseren. Alle tandwielen grijpen in elkaar en vormen samen een geheel. Loopt het ergens niet dan heeft dat ook effect op het geheel. Als je het zo uitlegt, kan een kind het nog begrijpen.’ Anne zet haar streepjescode en tandwielen op papier.

Nu heeft ze een concrete leidraad aan de hand waarvan haar leerlingen kunnen visualiseren wat ‘recht zitten’ is en hoe dat precies werkt. Recht zitten is immers niet statisch maar dynamisch. Je gaat mee in de bewegingen van het paard. Het ‘goede zit proces’ bestaat dus uit eerst in de ontspanning komen. Daarna werken aan de mee- en tegenbeweging (de tandwielen), jezelf recht richten en pas als laatste het paard recht richten. Alles draait om bewegingsgewaarwording, leren voelen.

Streepjescodes en tandwielen

Anne zet onorthodoxe middelen in om haar leerlingen te leren voelen. ‘Kom eens met je hand. Ik ga je mijn zitbeenknobbel geven’, zegt ze en gaat met haar achterwerk op mijn hand zitten. Even later voel ik haar zitbeenknobbel over mijn hand bewegen.

Het gaat op z’n Nederlands Amerikaans: van voor naar achter, van links naar rechts. Geen onverdeeld genoegen. En dan te bedenken dat er aan de andere kant nog eentje zit. Als die ‘billenbotjes’ zo onophoudelijk kakelen, heeft een paard geen mens maar een hossende massa carnavalsvierders op de rug, schiet het door mijn hoofd. Wat erg!

‘Dit is bodytalk’, onderbreekt Anne mijn gedachtenstroom. ‘Maar dan zoals het niet hoort.’ Hoe het wel hoort kan iedereen sinds 1995 leren van Anne en haar groeiende leger instructeurs. Spelen met assen, loodlijnen, streepjescodes en tandwielen. Wat is recht zitten exact? Wat houdt in balans zijn in? Zit ergens een schroefje te los of te vast?

Rijschool van de toekomst

‘Loopt het ergens spaak dan loopt het overal spaak en wordt het in ieder geval nooit briljant’, stelt Anne. ‘Een signaal geven en loslaten, dat is de bedoeling. Maar de doelstelling van de Akasha rijschool is ruimer dan dat alleen. Een paard(w)aardig leefbaar leven voor de schoolpaarden en eerlijke, gedegen lessen voor haar ruiters. Plezier voor mens en paard in de samenwerking. Eenvoud, een doordacht stappenplan en wat geduld om je de kennis eigen te maken, geeft het antwoord op bijna alle vragen. In een tijd waarin we steeds bewuster gaan kijken naar wat we met dieren doen en wat ethisch te verantwoorden is, reikt Akasha een inhoudelijk duidelijke lesmethode aan voor de rijschool van de toekomst.