ruinen in de opfok - Paardenwaarden

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

ruinen in de opfok

Wetenswaardig > EDUCATIE
Deze educatieve trip is gebaseerd op vreemde voorvallen in 1996 en 1997. Onverklaarbare gebeurtenissen die toen de wereldpers haalden, omdat zoiets nog nooit eerder was voorgevallen....
Opgroeien zonder rolmodellen en de gevolgen daarvan.
Rond 1996 zag het Kruger wildpark in Zuid-Afrika zich geconfronteerd met probleem van olifantenproporties. De populatie dikhuiden was dermate aangegroeid dat ingrijpen noodzakelijk was. 

Een aantal volwassen dieren werd gedood en een club jonge olifanten overgeplaatst naar een ander wildpark, het Pilanesburg National Park. Na verloop van een aantal jaren gebeurde daar iets geks. Rangers stuitten steeds vaker op de levenloze lichamen van de beschermde witte neushoorn. Met de hoorns intact. Stropers waren dus niet de schuldigen. Alle stoffelijke overschotten hadden diepe steekwonden. Wie kon zulke wonden toebrengen? Verborgen camera's brachten aan het licht dat puberende olifantstieren de moordenaars waren. Een bende agressieve jonge kerels, dezelfde olifanten die vanuit het Kruger wildpark waren overgeplaatst naar dit park. De bende viel ook andere diersoorten aan. Dit was nog nooit vertoond. Wat was er mis gegaan?

Enkele rangers wisten het wel. De jonge mannetjes hadden het moeten stellen zonder volwassen olifantstieren. Zonder opvoeders. Zonder rolmodellen. Zodra jonge olifantstieren voor het eerst in de bronst komen en de geslachtshormonen door hun lijf voelen razen, kunnen alleen volwassen olifantstieren voorkomen dat de jongelingen zich gruwelijk gaan misdragen.

Om hun gelijk te bewijzen lieten de parkwachters een paar oudere olifantstieren uit het Kruger park invliegen. Enkele weken later was het gedaan met de moordpartijen. De volwassen olifantstieren hadden de pubers op hun nummer gezet en hen laten zien hoe olifanten zich dienen te gedragen. De jonge stieren accepteerden hun rolmodellen zonder morren en groeiden uit tot evenwichtige volwassenen. Hier de door ons ingekorte en gekuiste film hierover...
killer olifanten
Pubers in de mensenwereld
Er is een levensgrote link met losgeslagen pubers die zich zonder heldere rolmodellen zomaar als hooligans kunnen ontpoppen, elkaar in buien van hormonale waanzin ophitsen en vervolgens in groepsverband de ergste misdaden begaan. 
Onderzoek naar de oorzaken van dit gedragspatroon heeft al aangetoond dat de meeste ontspoorde pubers afkomstig zijn uit gezinnen waarin rolmodellen ontbreken. In de wereld van de ontspoorde jongeren vervullen we al te gemakkelijk de vacature van rolmodel door de politie. Dit werkt niet. Net zomin als gevangenissen gezinnen kunnen vervangen. 
Jonge mensen hebben warmte, geborgenheid, ouderlijke aandacht en begeleiding nodig om op te groeien tot evenwichtige volwassenen. Tenzij deze volwassenen ook een onevenwichtige opvoeding hebben gehad. In dat geval zet het patroon zich voort, iets wat je veel ziet in deze maatschappij.

Pubers in de paardenwereld
Ook jonge hengsten en ruinen hebben rolmodellen nodig. Hengsten met een natuurlijke autoriteit en verantwoordelijkheidsgevoel. Oudere merries die zo af en toe liefdevol een 'hengst' uitdelen. Denk erom. Gedraag je.
Deze rolmodellen ontbreken in de kudde die we gaan observeren en dat is te zien. Je ziet constant het wit in de ogen van deze jonge paarden. Ze bijten elkaar, pesten elkaar, vallen elkaar lastig. Sluiten bondgenootschappen met andere onzekere individuen, draven onrustig van hot naar her, zoeken vreemde vormen van vertier, vragen om grenzen die er alleen zijn in de vorm van schrikdraad, al die tijd smekend om oprechte aandacht en geborgenheid.
Het 'opvoeden' wordt verschoven naar het tijdstip waarop mensen deze jonge dieren gaan beleren. Nog steeds gaat dit zogenaamde 'inbreken' gepaard met veel druk en geweld. Wijken voor druk is de meest geaccepteerde vorm van motiveren. Terwijl het in sociaal complete kuddes op een liefdevolle manier gebeurt, waardoor jonge dieren de kans krijgen zich te ontwikkelen tot evenwichtige volwassen dieren die je bij wijze van spreken met de pink kunt bedienen, omdat ze vrijwillig de samenwerking met je aangaan. 
Wie wil dat nou niet? Wij vinden dat er een einde moet komen aan 'Trek maar om. Werk maar tegen de grond. Mep maar tot een braaf en gehoorzaam paard.' Braaf? Nee, een zombiepaard dat met zijn lichaamstaal zegt: 'Roofdier. Ik geef me gewonnen. Jij wint. Maak een einde aan mijn leven. Vreet me maar op.'

Kijk naar wat er in een kudde 'opfokruinen' allemaal gebeurt. Kijk er doorheen, vergelijk het met hoe het er in ongedomesticeerde, sociaal complete kuddes aan toe gaat en trek daaruit je conclusie.
Kun jij een band smeden met een paard dat bang voor je is?
Murw gebeukt?
Kun jij dat echte gevoel van één zijn met je paard bereiken door het te domineren?
Zou je het anders willen?
Ben je bereid dit te leren?
Ga hierover met ons in gesprek. Vertel ons over andere manieren van omgaan met je paard. Vertel ons je eigen ervaringen. 
Paardenliefhebbers en studenten die een educatieve trip naar de opfokruinen wel zien zitten, kunnen zich via onze contactpagina aanmelden.
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu