Opgroeien zonder rolmodellen en de gevolgen daarvan.Rond 1996 zag het Kruger wildpark in Zuid-Afrika zich geconfronteerd met probleem van olifantenproporties. De populatie dikhuiden was dermate aangegroeid dat ingrijpen noodzakelijk was.
Een aantal volwassen dieren werd gedood en een club jonge olifanten overgeplaatst naar een ander wildpark, het Pilanesburg National Park. Na verloop van een aantal jaren gebeurde daar iets geks. Rangers stuitten steeds vaker op de levenloze lichamen van de beschermde witte neushoorn. Met de hoorns intact. Stropers waren dus niet de schuldigen. Alle stoffelijke overschotten hadden diepe steekwonden. Wie kon zulke wonden toebrengen? Verborgen camera's brachten aan het licht dat puberende olifantstieren de moordenaars waren. Een bende agressieve jonge kerels, dezelfde olifanten die vanuit het Kruger wildpark waren overgeplaatst naar dit park. De bende viel ook andere diersoorten aan. Dit was nog nooit vertoond. Wat was er mis gegaan?
Enkele rangers wisten het wel. De jonge mannetjes hadden het moeten stellen zonder volwassen olifantstieren. Zonder opvoeders. Zonder rolmodellen. Zodra jonge olifantstieren voor het eerst in de bronst komen en de geslachtshormonen door hun lijf voelen razen, kunnen alleen volwassen olifantstieren voorkomen dat de jongelingen zich gruwelijk gaan misdragen.
Om hun gelijk te bewijzen lieten de parkwachters een paar oudere olifantstieren uit het Kruger park invliegen. Enkele weken later was het gedaan met de moordpartijen. De volwassen olifantstieren hadden de pubers op hun nummer gezet en hen laten zien hoe olifanten zich dienen te gedragen. De jonge stieren accepteerden hun rolmodellen zonder morren en groeiden uit tot evenwichtige volwassenen. Hier de door ons ingekorte en gekuiste film hierover...