De ene keer lopen de dieren voor een platte wagen die tjokvol boomstammen uit het bos terugkeert. De andere keer is hij met een paardgetrokken hooischuddertje in de weer, of laat hij zijn Fjorden hun eigen paddock slepen. Ook bij het ploegen, mest uitrijden, eggen en hooien zet hij zijn paarden in. Best leuk om te zien, maar als professioneel agrariër moet je er toch niet aan denken om op die manier terug in de tijd te moeten! Wijnstra denkt daar heel anders over. Moeten? Moeten?? Hij is ervan overtuigd dat hij zich op de weg terug naar de toekomst bevindt. Een toekomst waarin mensen niet langer de lucht, de grond en het water op hun planeet vervuilen en hun medeschepselen uitbuiten, maar er in harmonie mee samenleven en -werken. Uit eigen beweging, niet omdat één of ander verdrag, reglement of confronterende documentaire hen daartoe dwingt.
Wat Wijnstra zo zeker van zijn zaak maakt, is de wetenschap dat er momenteel overal op de wereld mensen zijn die hun schouders zetten onder de herintroductie van het paard als krachtbron. Alleen al in buurland Duitsland hebben meer dan honderd boeren, voornamelijk eco-tuinders, ervoor gekozen (een deel van) het werk voortaan weer met paardentractie te doen. Puur uit overtuiging en omdat ze zich er goed bij voelen. Het heeft er alle schijn van dat er vanuit het niets een wereldwijd netwerk van paarden-pioniers aan het ontstaan is! Met een aantal ervan heeft Wijnstra regelmatig contact en brainstormt hij over moderne, paardgetrokken landbouw-apparaten. Ook in zijn vrienden- en kennissenkring komt het gesprek telkens weer op 'moderne paardentractie' en gaandeweg vormt zich een kring van gelijkgezinden om hem heen.
Op een dag in augustus trekt Wijnstra de stoute klompen aan. Hij brengt een bezoekje aan zijn buurboeren, vertelt over de workshop ´Moderne Paardentractie´ die hij wil gaan organiseren en vraagt of hij een stukje van hun grond mag lenen voor het veldwerk. 'Geen probleem! Ga je gang, jongen!' De eerste horde is genomen! Dan belt hij de drie paardenpioniers die hij als instructeurs in gedachten heeft. 'Wie van jullie is bereid om andere mensen te leren hoe je met paarden werkt?' Alle drie zeggen ze hun medewerking toe en de initiatiefgroep Moderne Paardentractie is geboren. Via een website en een aantal paardenbladen begint de groep met het werven van deelnemers.
'Weg met die lawaaierige, dieselslurpende motormaaier! Weg met die trekker, hoe bescheiden van omvang ook! Gras zaaien en maaien, de wei, paddock of paardrijbak slepen, het kan allemaal met behulp van paarden en het is nog leuk om te doen ook! Ideaal voor eco-tuinders en kleine kwekers, maar ook voor mensen die graag buiten zijn! Waarom je in een van transpiratiewalmen vergeven sportschool het rambam trainen bij opzwepende muziek als je ook heerlijk in de buitenlucht lichamelijk bezig kunt zijn, samen met je paard en in een tempo dat gezond is voor je gestel?'
Tot Wijnstra's verrukking stromen de aanmeldingen binnen en wat blijkt? Leren werken met paarden staat al jaren op het verlanglijstje van talloze paardenbezitters uit Nederland en België. Zelfs een in Frankrijk woonachtige boerin schrijft zich in. 'Ik heb geen enkele menervaring, maar sta echt te popelen om aan het werk te gaan met zo'n grote Comtois of Boulonnais', meldt ze enthousiast.