bijdrage Erik Eshuis, horsedidakt. www.eshuiserik.nl - Paardenwaarden

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

bijdrage Erik Eshuis, horsedidakt. www.eshuiserik.nl

Wow Momenten > PAARDENVOLK MET VISIE
De dood

Je kunt de dood doodzwijgen maar niemand ontkomt er aan. 
De bekende Twentenaar Herman Finkers zei onlangs: 'Het leven is een ziekte waar we allemaal aan doodgaan'. Uiteraard kun je er gif op innemen dat ook uw scribent ooit de 'dans' niet zal ontspringen maar ik hoop dat die enge kerel met zijn zeis nog heel lang wegblijft. 

Het leven heeft heel veel leuks te bieden als je er oog voor hebt maar soms kan het ook keihard zijn zoals dezer dagen weer is gebleken. 
Mijn buurman is op zeer jonge leeftijd, na een heel vervelende ziekte, overleden.
Mij werd gevraagd zijn laatste gang naar de kerk te willen rijden met zijn Haflinger. De vrouwelijke begrafenisondernemer kon ik veel vertellen omtrent de etiquette bij het rouwrijden. Ze luisterde aandachtig en besloot dan ook direct de gehele route vanaf het sterfhuis naar de kerk in Albergen voorop te zullen lopen.
Opvallend hoeveel respect er plotseling wel bestaat als je met paard en wagen zo’n moeilijke gang moet maken. Het drukke verkeer hier aan de Ootmarsumseweg hield keurig stil en zette veelal de motor af terwijl je met zo’n blikken limousine absoluut geen piëteit zult vernemen. 

Iedereen heeft over de dood en wat er misschien na komt zo zijn eigen ideeën en je kunt er ook niet altijd bij stilstaan want net als in een dressuurproef is stilstaan ook geen gang maar er wordt dan wel een cijfer voor gegeven. Toch is het goed om je soms af te vragen wat we aan het doen zijn. 
Zitten we op een dood spoor met onszelf of in de africhting van ons paard? Ik roep dan niet direct dat u naar een zielenknijper moet of een andere instructeur moet nemen, maar het zou weer perspectief kunnen bieden eens flink te bezinnen op datgene wat we aan het doen zijn.
Het leven is als een dressuurproef: Binnenkomen bij 'A', groeten op 'X' en dan gaat het leven beginnen met de vraag: blijf ik wel binnen de hekjes, loop ik voldoende aan de teugel, heb ik wel genoeg drang naar voren, vertoon ik geen verzet en sla ik niet over de strengen? 

En dat alles onder toeziend oog van de jury in de vorm van familie, vrienden en buren die zonder dat je het vaak weet een heel 'rapport' over je weten op te stellen en het dan ook nog vaak achter je rug om in een onvoldoende cijfer weten uit te drukken. Het zal mij eerlijk gezegd een worst wezen wat iedereen van mijn dressuurproef van het leven vindt als die 'ringmeester' hierboven mij maar wel gewoon mijn proef laat uitrijden en me niet vroegtijdig vraagt de ring te verlaten.
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu